Re - Image

Dit project gaat over de gedrevenheid van een architect, en hoe die tracht om een sterke maatschappelijke visie en een doorgedreven overtuiging over te brengen op een constructie van staal, glas en beton. Renaat Braem keek als architect kritisch naar stedenbouw. In zijn manifest ‘Het Lelijkste Land Ter Wereld’ (1968) schreeuwde hij het uit: “De straten zijn als stenen dijken die mensen weghouden van de natuur.”, en: “We hebben lucht nodig! En water, de zon. En de Aarde. Moeder Aarde!” Op het Kiel in Antwerpen bouwde Braem de woonblokken. Hij was ervan overtuigd dat hij het leven van de mens kon verfeestelijken. Hij zou dat doen door gebruik te maken van kleur en dynamische lijnen en vlakken. Echter, op vandaag heeft de site veel van zijn flair verloren. Na meer dan 70 jaar zijn kleuren vervaagd. Gevels zijn getekend door barsten, beton toont zijn stalen aders. De aan- en afvoerleidingen, hangend in glazen galerijen onder de gebouwen, lekken nu en dan. Stalen structuren krijgen een schijn van roest. Een grauwere werkelijkheid. Het boek Re - Image is de her-verbeelding van hoe Braem het bedoeld zou kunnen hebben. Hier wordt een spel gespeeld met abstractie. Kleurfilters en lagen die de oorspronkelijke intenties van de architect proberen te suggereren. Een vrijheid die loskomt van een klassieke documentaire aanpak. Kleine poëtische details worden in uitsnedes herhaald en benadrukt, grafische motieven zijn als ritmes doorheen de beelden verweven. De mix van verschillende formaten in een overwegende witte bladruimte maken het boek tot een architecturaal object. Het daagt de kijker uit om met een frisse blik naar zijn omgeving te kijken, om schoonheid in de soberheid van de vergrijsde modernistische architectuur te zien. Of wanneer architectuurfotografie uit zijn functionele schoenen wordt getild en lyrisch wordt.